ΜΝΗΜΟΣΥΝΑ

Περιγραφή

Το κλάμμα της θολής βροχής τα’ απόβραδο βουρκώνεικαι μεσ’ την άδεια κάμαρη στήσαν χορό οι ίσκιο ·η μελωδία της σιωπής λυπητερά απλώνειεδώ που μόνον πτώματα ονείρων κάποιος βρίσκει.Πόθων πικρά φαντάσματα κι απόψε σεργιανάνεανάερα και λυγμικά στου νου το μεσοστράτι.Χαμένης νιότης άρωμα στο διάβα τους σκορπάνεψάχνοντας απ’ το παρελθόν αν έχη μείνει κάτι.Τα θυμητάρια των καιρών αναρριγούν στην δίνητων τόσων αναμνήσεων κι αισθαντικών θανάτωνενώ του πόνου η σκια στο σύθαμπο αφήνειοι άγγελοι του χαλασμού ν’ ανοίγουν τα φτερά των.Ελπίδες που δεν άνθισαν σαρκάζουν μαραμένες,βρυκόλακες που κατοικούν σ’ ανήλιαγο παλάτι, και της ψυχής την καταχνιά αναρριπούν θλιμμένες,ψάχνοντας απ’ το παρελθόν αν έχη μείνει κάτι.Ράκη ερώτων μοίρονται σε τάφους αισθημάτωνστο κοιμητήρι της καρδιάς με άφατη οδύνη·κι απ’ των παθών τα διάσελα ο κόσμος των φασμάτωνγυρίζει πάλι σιωπηλός στην νεκρική του κλίνη.Στης μνήμης τον ορυμαγδό η νύχτα ανταριάζει·λυτρωτικό δεν βρίσκεται απόψε μονοπάτι.Και μονάχα ο σπαραγμός στα τρίσβαθα σταλάζει,ψάχνοντας απ’ το παρελθόν αν έχη μείνει κάτι.Ω! Βραδινό καρτέρεμα μελάγχολης σαγήνηςπως τρέχεις γοργοφτέρουγο με του καιρού το άτικαι θύμισες πεφτάστερα στο διάβα σου μου δίνεις,ψάχνοντας απ’ το παρελθόν αν έχη μείνει κάτι.